مولود کعبه - دست نوشته ای از شهید والا مقام امیرحسین پورگل

ای یگانه مرد توحید، غدیر را فراموش نکرده ام، خیبر را، بدر را، احد را، هیچیک را از یاد نبرده ام،

ای ماهتاب جهان نما، رعد ذوالفقارت را بر تارک اهریمن در احزاب و آرمیدنت را در بستر خطر، بهنگام هجرت پیامبر بیاد دارم،

ای مولود کعبه و ای پیشوای کعبه دل، در قافله تاریخ چون تو رادمرد عادل کجا توانم یافت؟

تو ای هارون پیامبر، چرا خموش در برابر سامری فساد ایستاده ای؟ چقدر عاجزم که حتی فلسفه هستی بخش سکوت تو را در عقل خود کنکاش می کنم،بسی دریغ؟

ای خداگونه! جاذبه تو، عنان از کف رخش خرد ربودهو دافعه ات چنانکه اسداللهی

 

نه بشر توانمش گفت، نه خدا توانمش خواند

متحیرم چه نامم، شه ملک لافتی را

 

در یک ضربت شمشیرت، عبادت ثقلینو در یک نگاهت، جهان هست و نیست متجلی است

وصفت نه در کلام که در رضای خداوندی است،.از چه می گویم؟بی وصف را وصف نشاید.

 

ای نزدیک ترین به یزدانچرا انیس تو چاهست؟مگر نه آن که ملک اسلام را ملکی؟.

 

ای دریای علم! چرا جز الم به تو نمی بخشند؟ای قسیم دوزخ و فردوس!رخ از جهانیان بر متاب

 

جز تو و خاندانت ملجئی نیست،ما را در این گرداب معصیت هدایت باش.

 

خون می گریم از فراق تو ای خونین محراب بگذار تا اشک، غبار عصیان از دل مکدرم بشوید.

 

افسوس که معنای نامت را هنوز در نیافته ام.علی!.عالی!.اعلی!.ولی!والی!.والا!

 

این نوای نارسا، .غمنامه من است و پایان آن، آغاز سخن.بی نهایت را، نهایت نشاید

 

به امید آن که شاید، برسد به خاک پایت

چه پیام ها سپردم، همه سوز دل صبا را